فردوس دل، اسیر خیال تو بودنست - عید نگاه، چشم برویت گشودنست

آهنــــــــگ آرزو بـــه هـــــوایت سرودنست

امـــــواج اشـک از ســـــر مژگان دوردنست

دل نیست تا کجـــــــــا دلِ مــــا را ربودنست

فــــــــــردوس دل، اسیـــر خیال تو بودنست

عیــــد نگاه، چشــــــم به رویت گشودنست

 

در قلب من فتـــــاده غمــی عشق و روزگار

جان را برای آن گل رویت کنــــــــــــــم نثار

هجـــــــــران تو عمـــــــــر ِ مرا کرد انکسار

شادم به هجـــــر هــم که به این یکدم انتظار

صــــــــــــــرف لب تو ام ز تمنـا شنودنست



صـــــــد آفرین به سینــــــه و قلبِ صبور من

کی می شود بســــــوی تو افتــــــد عبور من

پهلو نشیـــــن پـــــــرده و از دیـــده دور من

معـــــــــراج آرزوی دو عالــــــــم حضور من

یک سجده وار جبهـــــه به پای تو سودنست



افســـــــردگی سخت مــــــــــــــرا بیدماغ کرد

غـــــــــــــــم آمــــد و خلوتِ دل را سراغ کرد

طالـــــــــــع شوُم بال و پــــــر ِ خیل زاغ کرد

یـــــــــــاد فنـــــــــــا مرا به خیال تو داغ کرد

آه از پری که شیشـــــه به سنگ آزمودنست



پیچیــــــــــده است بوی طراوت درین چمن

در گوش میــرسد سخن از دلبـــــــــر ِ کهن

ای طالـــــــــع همتـی که رسم باز در وطن

آســـان مگیــــــــــــــر دیدن تمثال ما و من

زنگ نفس ز آیینـــــــــــــه ی دل زدودنست

در گیسوی که حلقه فتـــــــادست خم به خم

آهــــوی عشق را به کجـــــا است مجال رم

کو فــرصتِ که هستی بگیـــــرد رهی عدم

ســـــــــر ها فتــاده است درین ره بهر قدم

از شرم پیش پا مـــژه ی خــــــم نمودنست



آتش زبانـــــه میکشـدم همچــو گِــــــرد باد

چشمــم دکان شیشــــــــه گری را به باد داد

تا خاطـرات ســـــــــــرو سهی آور ام به یاد

داغ فشــــــــار غفلت مـــا هیــــچ کس مباد

چشمــی گشوده ایـــــــم که ننگ غنودنست



هفـــت آسمـــــــان گشته برایم چو محبسی

افتــاده ام به ورطــه ی دوُن همت و خسی

مقــــــدار آدمیست به صــوف و به اطلسی

اینست اگـــــــر حقیـــــــقت اقبــــــال ناکسی

در حق ما عقوبت نفـــــــــــرین ستودنست



فرقــــــــــی نمیتوانی خـــــــزان و بهــار ما

آتش گرفتــــــــــــــــه است جگر ِ داغدار ما

دور حیات سبـــــــــــــــزه دماند از مزار ما

در دفتـــــــــــر محاسبـــــــــــه ی اعتبار ما

بر هیچ یک دو صفر دگــــــر هم فزودنست



محمود تا به فـــــــــــکر بقـــــــا و فنا فتاد

سنــگ فلاخن اش ز کجـــــا تا کجــــا فتاد

تحقیق مــــــــا به آتش و خاک و هوا فتاد

بیدل غبـــــــــار مـــــا ز چه دامن جدا فتاد

بر باد رفتــــه ایم و همان دست سودنست



چهارشنبه 15 جوزا 1392 هجری خورشیدی

که برابر میشود به 05 جون 2013 میلادی

سرودم

احمدمحمود امپراطور

تعبیر جز و کل دریاب

مخمس: احمد محمود امپراطور

برغزل: حضرت ابوالمعانی بیدل

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

میـــــــــان کوره ی آتش حریـــــــــــم دیبا نیست

خدا پرستـــــــــــی آدم به گبــــــر و ترسا نیست

به عاشقان ادب سنـــــــــج این من و ما نیست

تو مست وهــــــم و درین بزم بوی صهبا نیست

هنــــــــــــــوز جز به دل سنگ جای مینا نیست

-------------------------------------------------

کمین دهـــــــــــــــــــــــــر بخود دام و چنگها دارد

به بیشــــــــــــــــــــــه گاهِ خموشی پلنگها دارد

به هــــــــــــوش بــــاش که موجش نهنگها دارد

خیــــــــــــال عالـــــــــــــــــــــم بیرنگ رنگها دارد

کــــــــــــدام نقش که تصویـــــر بال عنقا نیست

------------------------------------------------

جریده شو تو ازین آشیـــــــــــــــــان و بال نفس

که گرد هــــــر دو سرا رفته است به بانگ جرس

ز شــــــــور عالـــــــــــم امکان به آن طلوع برس

بمیــــــــر و شهره شو ای دل کز این مزار هوس

چــــــــــــراغ مرده عیان است و زنده پیدا نیست

-------------------------------------------------

بگوش دل بشنـــــو ، نیست بـــــــــر زبان گفتن

سجود دیده شود قطــــــــــــــــــره بر مژه سفتن

گل نظر به مقـــــــــــــــــــــــام گــــــداز بشگفتن

بچشم بستــــــــــــــــــه خیال حضور حق پختن

اشــــاره ایست که اینجـــــــــــا نگاه بینا نیست

------------------------------------------------

ز خام پــــــــــــــــروری عقل و فـــــــــــــکرت باطل

به هــــــر قـــــــــدم که روی بیش گشته ی مایل

چـــــــرا به ریشه ی حرص تکیه های بی حاصل

دلت به عشوه ی دنیــــا خوش است ازین غافل

که هر کجــــــــــا تویی آنجـــا به غیر دنیا نیست

---------------------------------------------------

هـــــــــــــــــــــــزار گر بدهـــــــــــد او گرفتنی دارد

میــــــــــــــــــــان مائده تـــــــــــار گسستنی دارد

همیـــــن دل که به صـــــــــــــد داغ جستنی دارد

بهــــــــــر چه وارســــــــــی از خود گذشتنی دارد

بهوش باش که امـــــــــــروز رفت و فــــردا نیست

--------------------------------------------------

کجـــــایی تا به تو بال زنیــــــــــــــــــــــم ای عنقا

که فارغیــــــــــــــم ز رســـــــــــــم و رواج دار قضا

اگر چــــــــــــه نیست در این بزم هیـــــچ استثنا

به ناامیــــــــــــــــــــــــدی ما رحمی ای دلیل فنا

که آشیــــــــان هوسیم و درین چمن جا نیست

-------------------------------------------------

ز خون خویش شــــدم سرخ وسبز سیاه و کبود

به زیــــــر خاک نپرسند این کی است و کی بود

زمین قلمــــــــــــــــــرو آتش شد و فضا همه دود

حریـــــــــــــــــر کارگه ی وهم را چه تار و چه پود

قمــــــــــــــــــاش ما ز لطافت تمیز فرسا نیست

-------------------------------------------------

اگر چه ذره ی، تعبیـــــــــــــــــــــر جز و کل دریاب

غــــــــــــــــــریو و مستی دریا ز چشم پل دریاب

شـــــــــــــــــــــراب سر نکشیده خمار مل دریاب

تو جلوه ســــــــــــــــــــاز کن و مدعای دل دریاب

زبـــــــان حیــــــــــــــــرت آیینه بی تقاضا نیست

-------------------------------------------------

به سعی محمود اگر صد شتاب مستغنی است

دل که خون شود او از عــــــذاب مستغنی است

گنـــــاهی بی حد ما از حساب مستغنی است

غــــریق بحــــــــــــر ز فکر حباب مستغنی است

رسیـــــده ایم بجاییــــــــــــــکه بیدل آنجا نیست

--------------------------------------------------

دهم قوس هزار و سه صد و نود یک هجری خورشیدی

که برابر میشود به سی نوامبر 2012 میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل افغانستان